Het beest was vel over been, het eten zat waarschijnlijk al meer dan een week vast en heeft dus niks kunnen verteren. Ik kon n nekwervels voelen met m'n vingers en als ik m vastpakte had ik t gevoel dat ik n zakje botten vast had.
Dus we moesten iets gaan doen, we hebben geprobeerd met een pincet wat eten eruit te pakken maar kregen geen grip. Daarna hebben we wat water naar binnen gespoten zodat de massa wat kneedbaarder werd. Courtenay pakte een spuit en probeerde zoveel mogelijk eruit te zuigen.
Dit was het resultaat wat we eruit kregen. Er zaten zelfs wormen in die van zijn maag in z'n keel zijn gekropen om van de voedselbrij te eten. We kregen beetje bij beetje eruit gezogen maar dat duurde te lang. Gelukkig had Craig een ander apparaatje waar we net wat sneller en met meer zuigkracht konden werken.
Hiermee hebben we vrijwel alles uit z'n crop kunnen halen en hebben we met wat kracht een buisje erdoorheen kunnen duwen waardoor we hem wat water konden geven. na meer dan n uur met het beestje bezig te zijn geweest is hij zwaar in shock geraakt en zag het er zo uit.
Op het moment heeft hij het heel zwaar, hij is zwaar ondervoed en kan nog steeds niks eten. Hij heeft nu genoeg vocht binnen gekregen om door de avond heen te komen. Toen hij net aankwam was hij lijkwit en nu werd hij weer rood en zag je dat er weer bloed stroomde. We hebben m ingepakt in warme handdoeken en in een kooi gelegd. Na een tijdje ben ik weer naar m gaan kijken en dacht ik heel even dat hij dood was. Ik heb snel een stethoscoop gepakt en naar z'n hart geluisterd. Ik heb nog nooit zo'n zwakke hartslag gehoord bij een eend. Dit betekent meestal dat het niet lang meer duurt.
Maar wonder boven wonder is het beestje wakker gebleven en was hij voor we weg gingen nog levend. Wel met maar minimaal leven in zich. We hopen dat hij de nacht heeft overleefd en dat we morgen de rest uit hem kunnen zuigen zodat we hem weer lekker wat eten kunnen geven. Als dat lukt kunnen we het litteken weefsel weghalen en zou hij er weer bovenop kunnen komen.
Na zijn zware strijd lag het arme beestje er zo bij. We hebben hem Ragnar genoemd omdat hij zo hard gevochten heeft. Kom op Ragnar blijf vechten!
Maar ik wil jullie niet helemaal depressief achterlaten dus hier zijn nog twee foto's van de 3 zwanen jonkies die we vrij hebben gelaten vandaag. Na dat we ze in een klein pondje hebben los gelaten is een onbekende moeder naar ze toe gekomen en heeft ze geadopteerd. Dus happy ending voor de zwaantjes!!!
